Giderim

GİDERİM

Ne dal kaldı bende,nede budağım.
Yavru sevgisine her dem uzağım.
Zaman tarlasında,yoktur azığım.
Boynu bükük geldim,öyle giderim.

Umut çeşmesinde,kurudu suyum.
Eskiden eser yok,değişti huyum.
Yüzüm güler içim,kan ağlar,buyum.
Hayal Dünya’sına düştüm giderim.

Doktordan tabipten,kesdim umudum.
Yemyeşil ağaçken,şimdi kurudum.
Yaşım kırkı geçti,artık yoruldum.
Karanlık ufuğa,doğru giderim.

İsyan etmiyorum,her şey Allah’tan.
Şikayetim yoktur,böyle yanmaktan.
Bir korkum var oda,yalnız kalmaktan.
Dünya’ya tek geldim,öyle giderim.

Oysa ne düşlerim,hayalim vardı.
Hayalimde oğlum,ve kızım vardıi
Hasret ateşiyle,yıllarım yandı.
Böyle bir ateşe,düştüm giderim.

Şimdi umudumu,sardı karanlık.
Benim için uzak,artık aydınlık.
Şu evlat hasreti,bende sevdalık.
Böyle bir sevdaya,düştüm giderim.

Senden bir beklentim,kalmadı Dünya.
Benim için oldun,artık bir rüya.
Bende bir zamanlar,yaşadım güya.
Bir varmış bir yokmuş,oldum giderim.

Sedat derki gönül,pes etti artık.
Bir yüreğim vardı,o şimdi yanık.
Hayat bir mahkeme,ben ise sanık.
Böyle bir davaya,düştüm giderim.

SEDAT YILDIRIM